Podsumowanie ofert Liczba ofert: 3. |
![]() | Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej. Podręcznik, szkoły wyższe | Bogusław Śliwerski | Impuls |
lideria.pl | od 25.84PLN | ||
![]() Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej. Podręcznik, szkoły wyższe za 25.84 zł Cena: 25.84 zł Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadniczego dla tematu terminu |
![]() | Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej | brak | Oficyna Wydawnicza Impuls |
lideria.pl | od 26.60PLN | ||
![]() Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej za 26.60 zł Cena: 26.60 zł
Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadniczego dla tematu terminu „alternatywa", okazałoby się bardzo szybko, że już w odniesieniu do samej jego definicji stoimy przed pewnym dylematem. Jedni bowiem akcentują w swojej definicji tego terminu dwuwariantowość sytuacji wyboru, inni zaś dopuszczają wielorakość tak określonego zjawiska. Można zatem mówić o edukacji alternatywnej, gdy stwarza ona wybór między tylko dwiema lub co najmniej dwiema możliwościami w sferze uczenia się człowieka. Innymi słowy, edukacja alternatywna to edukacja conajmniej dwu-wariantowa, sprowadzona do jednoznacznych antynomii edukacyjnych i stwarzająca odmienność typu „albo — albo", „to lub tamto" lub też edukacja wyborów pomiędzy różnymi, ale wzajemnie się wykluczającymi ofertami. Autor sądzi, że w odniesieniu do edukacji bardziej zasadne są obie kategorie jej rozumienia. Można bowiem mówić o takich alternatywach w edukacji, jak: — kształcenie publiczne i niepubliczne; — kształcenie tradycyjne i innowacyjne; — kształcenie adaptacyjne i emancypacyjne; — wychowanie autorytarne i antyautorytarne; — wychowanie dyrektywne i niedyrektywne — pedagogika i antypedagogika itd. [...] Nurt refleksji i praktyki oświatowej nazywany edukacją alternatywną od lat podtrzymuje nadzieję na ukształtowanie (się) modelu szkoły, która będzie coraz lepiej służyć rozwojowi dzieci i młodzieży, a także wypełniać swoje funkcje ogólnospołeczne. Próba spojrzenia na dzieje i na współczesność rozmaitych rozwiązań alternatywnych prowadzi do spostrzeżenia, że alternatywność ta była różnie pojmowana i przybierała różną postać. Również obraz inspiracji ruchów alternatywnych w edukacji oraz oddziaływań tych ruchów na modele oświaty jest dość zróżnicowany. Niejednoznaczne wydają się relacje między zjawiskiem określanym mianem edukacji alternatywnej a reformami oświatowymi. Rozważając dylematy teorii i praktyki edukacji alternatywnej, warto odnieść się do dotychczasowych doświadczeń, przywołać przynajmniej niektóre wątki oświatowych inspiracji, nadziei i miraży. Może to nas przybliżyć do określenia istotnych cech i obszarów współczesnych poszukiwań alternatywnej edukacji. Spis treści Wprowadzenie 7 Andrzej Gofron; Epistemologiczno-historyczne źródła pojęcia „alternatywność” w pedagogice polskiej 15 Tadeusz Lewowicki; Edukacja alternatywna – tradycje, inspiracje, przemiany, relacje z reformami 27 Ewa Bilińska-Suchanek; Dekonstrukcja w edukacji – tworzenie światów alternatywnego rozumienia i odmiennego zaangażowania 37 Sławomir Sztobryn; Zapomniana tradycja pedagogiki uniwersalnej 51 Karel Rydl; Paradygmaty nowych doktryn pedagogicznych w Republice Czeskiej 61 Tomasz Szkudlarek; Postmodernistyczne pedagogie: amerykańska edukacja wobec wyzwań kulturowego przełomu 69 Zbyszko Melosik; Pedagogika poststrukturalna: jak działać w świecie bez wielkich liter? 87 Hanna Zielińska; Freirowska koncepcja edukacji w sytuacji zmiany społecznej 97 Marian Nowak; Ku nowej edukacji zorientowanej na osobę 115 Krystyna Ablewicz; Pedagogika antropologiczna, czyli pytania spoza alternatywy 131 Janusz Tarnowski; Pedagogika dialogu 141 Robert Kwaśnica; Ku dialogowi w pedagogice 151 Wojciech Mikołajewicz; Buddyzm a wychowanie – perspektywa badania idei dla potrzeb pedagogiki 167 Hubertus von Schoenebeck; Antypedagogika. Kongruencyjna radość życia 189 Jadwiga Bińczycka; Podmiotowość i liberalizm. Deklaracje i rzeczywistość 197 Zbigniew Kwieciński; Demokracja jako zadanie edukacyjne i problem dla pedagogiki 205 Grzegorz Trela; Racjonalizm jako alternatywa edukacyjna 221 Hein Retter; Wkład historycznej pedagogiki reformy w aktualną dyskusję wokół szkoły i wychowania 231 Olaf-Axel Burow; Uczenie się w wolności? Perspektywy pedagogiki humanistycznej wobec reform szkolnych i w kształceniu nauczycieli 249 Ryszard Łukaszewicz; Alternatywy lepszej edukacji. Od wizji do praktyki Wrocławskiej Szkoły Przyszłości 265 Michał Głażewski; Fenomenologia pedagogiki steinerowskiej 275 Hanna Zielińska; Od negacji szkoły do jej afirmacji. Ewolucja poglądów Ivana Illicha 289 Joanna Grochulska; W kierunku optymalnej wolności w edukacji szkolnej 307 Hartmut M. Griese; Koniec pedagogiki? Socjologiczno-prowokacyjna perspektywa 321 |
![]() | Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej | brak | brak danych |
madbooks.pl | od 28.75PLN | ||
![]() Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej za 28.75 zł Cena: 28.75 zł Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadniczego dla tematu terminu „alternatywa", okazałoby się bardzo szybko, że już w odniesieniu do samej jego definicji stoimy przed pewnym dylematem. Jedni bowiem akcentują w swojej definicji tego terminu dwuwariantowość sytuacji wyboru, inni zaś dopuszczają wielorakość tak określonego zjawiska. Można zatem mówić o edukacji alternatywnej, gdy stwarza ona wybór między tylko dwiema lub co najmniej dwiema możliwościami w sferze uczenia się człowieka. Innymi słowy, edukacja alternatywna to edukacja conajmniej dwu-wariantowa, sprowadzona do jednoznacznych antynomii edukacyjnych i stwarzająca odmienność typu „albo — albo", „to lub tamto" lub też edukacja wyborów pomiędzy różnymi, ale wzajemnie się wykluczającymi ofertami. Autor sądzi, że w odniesieniu do edukacji bardziej zasadne są obie kategorie jej rozumienia. Można bowiem mówić o takich alternatywach w edukacji, jak:— kształcenie publiczne i niepubliczne;— kształcenie tradycyjne i innowacyjne;— kształcenie adaptacyjne i emancypacyjne;— wychowanie autorytarne i antyautorytarne;— wychowanie dyrektywne i niedyrektywne— pedagogika i antypedagogika itd. Nurt refleksji i praktyki oświatowej nazywany edukacją alternatywną od lat podtrzymuje nadzieję na ukształtowanie (się) modelu szkoły, która będzie coraz lepiej służyć rozwojowi dzieci i młodzieży, a także wypełniać swoje funkcje ogólnospołeczne. Próba spojrzenia na dzieje i na współczesność rozmaitych rozwiązań alternatywnych prowadzi do spostrzeżenia, że alternatywność ta była różnie pojmowana i przybierała różną postać. Również obraz inspiracji ruchów alternatywnych w edukacji oraz oddziaływań tych ruchów na modele oświaty jest dość zróżnicowany. Niejednoznaczne wydają się relacje między zjawiskiem określanym mianem edukacji alternatywnej a reformami oświatowymi. Rozważając dylematy teorii i praktyki edukacji alternatywnej, warto odnieść się do dotychczasowych doświadczeń, przywołać przynajmniej niektóre wątki oświatowych inspiracji, nadziei i miraży. Może to nas przybliżyć do określenia istotnych cech i obszarów współczesnych poszukiwań alternatywnej edukacji. |